Oj rad i Bu naci
Oddzielnie warto wspomnieć o mongolskich plemionach Kałmuków (Ojratów i Buriatów). Pierwsi wywę-drowali w pierwszej połowie XVII wieku z terenu Dżungarii w zachodnich Chinach nad Morze Kaspijskie w dorzecze dolnej Wołgi, przenosząc lamaizm na teren Rosji europejskiej. W XVIII wieku duża ich część opuściła tereny Rosji, gdzie doznała niesprawiedliwości i krzywd: zostało ich jednak tam około 50 tysięcy. W 1920 roku utworzono Kałmucki Okręg Autonomiczny, a po szeregu zmian w 1958 roku Kałmucką ASRR, gdzie jeszcze pewna liczba mieszkańców wyznaje buddyzm. Chińscy Kałmucy — częściej zwaniOjratami — żyją w Sinkiangu (Ujgurska Republika Autonomiczna), gdzie również utrzymuje się lamaizm „żółtych czapek”.Z kolei Buriaci, którzy żyją również w Mongolii Zewnętrznej, mają swe siedziby na Zabajkalu. Tu tak samo dotarł lamaizm w XVII—XVIII wieku, choć nie wyparł nigdy stamtąd całkowicie rodzimego szamanizmu. Mimo ścierania się z prawosławiem trwa do dziś w proklamowanej w 1924 roku Buriacko-Mongol-skiej ASRR.Żeby wreszcie zakończyć rozdział o rozprzestrzenianiu się lamaizmu, dodajmy, że do Kaszmiru zanieśli lamaizm zamieszkujący tam w okolicach górnego biegu Indusu Tybetańczycy, w Chinach zaś prowincje sąsiadujące z Tybetem i Mongolią również przejęły lamaizm częściowo wskutek imigracji ludności wyznającej tę religię, częściowo zaś wskutek infiltracji samych nauk.
